Pierwsza faza integracji aktywności sensomotorycznej ma miejsce przy narodzinach i trwa do pierwszego roku życia dziecka. Następnie rozwija się zdolność przetwarzania bodźców sensorycznych. Integracja zmysłów i stymulacji proprioceptywnej umożliwia dziecku koordynację ruchów gałek ocznych, utrzymanie postawy ciała, napięcia mięśniowego, równowagi i bezpieczeństwa grawitacyjnego. Na tym etapie, dzięki połączonemu działaniu układu przedsionkowego, oczu i mięśni szyi, powstaje podstawa przyszłej percepcji wzrokowej – stabilne pole widzenia.

Trudności w pierwszym etapie rozwoju

Przeszkody w pierwszym etapie przetwarzania wrażeń zmysłowych będą przyczyną trudności, z jakimi dzieci będą musiały się zmierzyć w szkole. Należą do nich zaburzenia napięcia mięśni w różnych częściach ciała i wokół stawów. Zdolność do zmiany napięcia mięśniowego jest umiejętnością niezbędną do wykonywania ruchów, zwłaszcza precyzyjnych ruchów rąk. Innym problemem jest to, że śledzenie wizji wzdłuż linii tekstu może być trudne. Może to powodować trudności w czytaniu i pisaniu. Reakcje postawy, takie jak przetaczanie się z brzucha na plecy, raczkowanie, stanie i chodzenie, również ulegają zmniejszeniu. Upośledzone reakcje odruchu postawy skutkują sztywnością i brakiem płynności ruchu. Ruchy będą niezgrabne i nieregularne. Wtedy dziecko może mieć pewne problemy, takie jak zachowanie równowagi podczas chodzenia po nierównym podłożu, siedzenie na krześle podczas pisania itp

Rozwój emocjonalny dziecka

Powszechnie wiadomo, że podstawą rozwoju emocjonalnego dziecka jest więź z matką, poprzez bodźce dotykowe odbierane podczas karmienia piersią, jedzenia itp. lub przyjemnego dotyku.